Logopedia

Nowe zadania z logopedii znajdują się poniżej :)

Nowe zadania w pliku poniżej "22.06"

Nowe zadania

https://view.genial.ly/5e9d3f33594d3b0da3e3a7b7/horizontal-infographic-timeline-zabawy-na-caly-tydzien

https://view.genial.ly/5eb5b065aef4220d1e16d658/horizontal-infographic-review-cwiczenia-logopedyczne-dla-zerowki

https://view.genial.ly/5e85947ad5aa510e329f43b1/horizontal-infographic-lists-zabawy-logopedyczne

https://view.genial.ly/5e725cd34a657633e38c047b/horizontal-infographic-review-zadania-logopedyczne

Poniżej plik do pobrania "Rozwój mowy..."

Logopedia na wesoło

ZABAWA ODDECHOWA:

- „Malowanie bańkami”:

– Rodzic przygotowuje: białą kartkę, farby plakatowe (jeżeli nie mamy możemy użyć barwników do spożywczych lub wykonać sammu np. z buraka, malin itd.) , kubeczki z wodą, płyn do naczyń (najlepiej „Ludwik”) i rurkędo napojów. Dolewa do wody nieco płynu do naczyń oraz farby plakatowej w wybranym kolorze. W kilku pojemnikach można przygotować różne kolory płynu do baniek. (wodę z farbą i płynem należy mocno zmącić, tak aby powstały bąbelki).

- Dziecko, pod nadzorem Rodzica, moczy jeden koniec rurki w powstałych kolorowych płynach do baniek, a następnie, w drugi (suchy) koniec rurki, delikatnie dmucha i puszcza bańki na kartkę. Gdy bańki pękną, zostawią kolorowe ślady. Powstanie w ten sposób radosny obrazek.

GIMNASTYKA NARZĄDÓW MOWY (doskonalenie pracy warg, języka i żuchwy, rozwijanie samoświadomości w zakresie pracy narządów artykulacyjnych)

- Bajka logopedyczna „Porządki sowy"

- Dorosły opowiada bajkę polecając dziecku wykonywać czynności zaznaczone pogrubionym drukiem, w nawiasach . (przed lusterkiem)

- Rodzic oznajmia dziecku, że nasze języki będą sowami, a buzia będzie domem sowy:

Sowa rozejrzała się po swojej dziupli (przy zamkniętej buzi - przesuwamy językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym). Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu (przy szeroko otwartej buzi - przesuwamy czubkiem języka od zębów do tyłu jamy ustnej, w stronę gardła po podniebieniu górnym), potem zdjęła firanki (dotykamy czubkiem języka do każdego z górnych zębów, zaczynając od ostatniego zęba z jednej strony do ostatniego z drugiej strony) i wyprała je w pralce (wykonujemy wargami motorek). Sowa odkurzyła też ściany (przesuwamy czubkiem języka po wewnętrznych ścianach policzków) oraz podłogę (przesuwamy czubkiem języka po podniebieniu dolnym) a następnie powiesiła czyste firanki (przy szeroko otwartej buzi dotykamy kilkakrotnie, czubkiem języka, wałka dziąsłowego, czyli „magicznego miejsca” za górnymi zębami). Sowa była bardzo zadowolona z wykonanej pracy i szeroko się uśmiechnęła (rozciągamy szeroko usta w uśmiechu). Dumnie wyjrzała z dziupli i rozejrzała się wokoło (poruszamy językiem ruchem okrężnym na zewnątrz jamy ustnej). Spojrzała w górę (sięgamy czubkiem języka za górne zęby), spojrzała w dół (sięgamy czubkiem języka za dolne zęby). Rozejrzała się też w prawo (przesuwamy czubek języka do prawego kącika ust – język nie wychodzi z buzi!) i w lewo (przesuwamy czubek języka do lewego kącika ust – język nie wychodzi z buzi!). Wszędzie był porządek i słychać było śpiewające ptaki (gwiżdżąc naśladujemy głosy ptaków).

ZABAWA ORTOFONICZNA

- „Różne pojazdy”- zabawa dla dzieci 5, 6 – letnich. (Rodzic recytuje wiersz, a dziecko uzupełnia odgłosy - wyrazy dźwiękonaśladowcze, zaznaczone pogrubionym drukiem)

Ruch w powietrzu i na wodzie,

Na ulicy i w zagrodzie:

Jedzie traktor- pyr- pyr-pyr, pyr-pyr-pyr

Czasem rower mknie- dryń-dryń-dryń, dryń-dryń-dryń,

Szybko mknie karetka zwinna – e-o, e-o, e-o, e-o, e-o, e-o,

Ona czekać nie powinna!

Samochody rozpędzone- żżżżżżż,(wargi w „pyszczek rybki”, język na wałku dziąsłowym, zęby złączone)

Każdy pędzi w swoją stronę.

A co płynie, zbliża się?

Mała łódka fale tnie!

Woda szumi- szu-szu-szu, (wargi w „pyszczek rybki”, język na wałku dziąsłowym, zęby złączone)

Łódka przypłynęła tu.- szu-szu-szu,

A tam w górze- spójrzcie dzieci,

To samolot sobie leci!

Ryk silników słychać- żżżżżżż,

Kadłub pięknie w słońcu lśni.

- „Jeżyk”– zabawa dla dzieci 4 – letnich. Rodzic recytuje wiersz, a dziecko uzupełnia odgłosy - wyrazy dźwiękonaśladowcze, zaznaczone pogrubionym drukiem i wykonuje czynności, opisane w nawiasach)

Do przedszkola puka jeżyk,

puk-puk,puk, puk-puk-puk, (zgiętym kciukiem puka w stół lub krzesło, czy podłogę)

więc otworzyć mu należy,

puk-puk-puk, puk-puk-puk. (j. w.)

Wszyscy wkoło jeża stają,

klap-klap-klap, klap-klap-klap, (klaszczą rytmicznie w dłonie)

i brawami go witają,

klap-klap-klap, klap-klap-klap. (klaszczą rytmicznie w dłonie)

Jeżyk jest już w naszej grupie,

tup-tup-tup, tup-tup-tup, (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)

każde dziecko jak on tupie,

tup-tup-tup, tup-tup-tup. (tupią rytmicznie nogami na zmianę – raz jedna, raz drugą,)

Gdy jeż zmęczy się tuptaniem,

uf-uf-uf, uf-uf-uf,

to przychodzi czas na spanie,

puf-puf-puf, puf-puf-puf.

Gdy do jeża biegnie pies,

hop-hop-hop, hop-hop-hop, (podskakują obunóż)

to się w kulkę zwija jeż,

hop-hop-hop, hop-hop-hop. (podskakują obunóż)

Pies się boi kolców jeża,

oj-oj-oj, oj-oj-oj, (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)

więc go ugryźć nie zamierza,

oj-oj-oj, oj-oj-oj. (grożą rytmicznie palcem wskazującym jednej i drugiej ręki)

Nic jeżowi się nie stanie,

tak-tak-tak, tak-tak-tak

i już z nami tu zostanie,

tak-tak-tak, tak-tak-tak.

Ćwiczenia lewopółkulowe w logopedii

Nasz mózg składa się z dwóch półkul: prawej i lewej. Lewa półkula jest półkulą językową, prawa zaś niejęzykową. Lewa półkula odpowiada za odbiór i tworzenie języka. Jest dominująca dla funkcji mowy.

Lewa półkula jest nazywana językowym centrum dowodzenia, dlatego warto ją ćwiczyć, a niekiedy nawet trzeba.

Sekwencje to uporządkowany ciąg elementów, które powtarzają się według określonej zasady. Tym samym tworzą pewną strukturę. W ćwiczeniach skupiamy się na sekwencjach wzrokowych, słuchowych, ruchowych, a także czasowych. Prawidłowe porządkowanie sekwencyjne jest uwarunkowane dobrze funkcjonującą lewą (językową) półkulą mózgu. Jeśli tam coś “nie gra”, dziecko może mieć (w zakresie sekwencji) problemy między innymi ze: słyszeniem różnic w dźwiękach, powtarzaniem słów, naśladowaniem gestów i mimiki, prawidłową artykulacją, przetwarzaniem od lewej do prawej strony, rozumieniem upływu czasu (wczoraj-dziś-jutro), wykonywaniem sekwencji ruchów takich jak ubieranie czy mycie się.

Ćwiczenia sekwencji:

https://www.youtube.com/watch?v=Js3BgyuIUk4

Umiejętność kategoryzowania pozwala dziecku prawidłowo analizować przedmioty, dostrzegać pomiędzy nimi cechy wspólne (nie tylko w wyglądzie, ale także w ich przeznaczeniu, sposobie działania itp.) oraz cechy różnicujące. Dziecko potrafi samo odnaleźć zasadę, według której można pogrupować przedmioty. Dziecko uczy się dostrzegać reguły, zasady i samodzielnie wprowadzać je w działanie, tak samo przekłada się to na jego zdolności językowe. Umiejętność kategoryzacji pozwala na dostrzeganie i naturalne uczenie się reguł językowych. Podczas ćwiczeń kategoryzacji, dziecko dodatkowo ćwiczy analizę i syntezę wzrokową, logiczne myślenie, wnioskowanie.

Ćwiczenia kategoryzacji:

https://juniora.pl/kategoryzacje-inf-38.html

Analogia to metoda rozumowania, w której szuka się tych samych relacji w różnych sytuacjach, bądź stosuje się te same schematy rozumowania w odmiennych warunkach. Wykonując te ćwiczenia, dziecko będzie musiało odkrywać i stosować reguły, zauważać szczegóły i różnice, wyciągać wnioski. Kolejnym ćwiczeniem lewopółkulowym, są relacje. Relacja ujmuje zależność między dwoma bądź większą liczbą elementów (podmiotów, przedmiotów, fragmentów obiektów, cech). Ujęcie relacji wymaga przetwarzania sekwencyjnego, charakteryzującego pracę lewej półkuli mózgu. Będą to więc ćwiczenia między innymi: – odnajdywania różnic między obrazkami – eliminacji obrazka niepasującego do pozostałych – łączenia w pary identycznych obrazków (identyfikacja) – odnajdywania szczegółów na ilustracjach. Zachęcam do wykonywania ćwiczeń lewopółkulowych, są one świetną zabawą, która przyniesie naszym pociechom same korzyści.

Ćwiczenia analogii:

https://juniora.pl/cwiczenia-myslenia-czesc-1-analogia-inf-40.html

Umiejętność wykluczania ze zbioru wymagadostrzeżenia wspólnych cech pozostałych obiektów, które tworzą kategorię. Zwerbalizowanie podobieństwa np. te wszystkie rzeczy są do jedzenia opiera się na umiejętności globalnego spostrzegania prawej półkuli mózgu.Innymi słowy wykluczanie ze zbioru jest złożoną i dość trudną czynnością.Dziecko, musi dostrzec wspólną cechę 3 spośród 4 przedmiotów i rozpoznać przedmiot który do danej grupy nie należy. Zadanie nie jest proste i wymaga posiadania także pewnej wiedzy i doświadczenia. Znakomicie przy tym rozwijamy ośrodki mowy, nazywając i rozmawiając o kolejnych przedmiotach. Dziecko słuchając a potem samo opowiadając zdobywa wiedzę na temat różnych przedmiotów uczy się opisywać ich cechy i wyłapywać cechy różnicujące czy też wspólne.

Ćwiczenia wykluczania ze zbioru:

https://juniora.pl/wykluczanie-ze-zbioru-inf-39.html

Wykorzystanie elementów Integracji Sensorycznej w terapii logopedycznej

- Ćwiczenia można z powodzeniem wykorzystać w celu wzmocnienia efektów i urozmaicenia oddziaływań logopedycznych:

Przykłady ćwiczeń:

 podskoki obunóż lub na jednej nodze stojąc w miejscu, do przodu ,do tyłu, na boki
 przysiady i wstawanie – powolne i szybkie
 obroty wokół własnej osi ciała (szybko i wolno)
 chodzenie wzdłuż linii, ścieżce narysowanej kredą
 tory przeszkód
 turlanie się na różnych rodzajach podłoża – koc, karimata, wykładzina
 przeciąganie liny
 wyciskanie, ściskanie gąbek, ściereczek (suchych, wilgotnych, mokrych) oraz piłeczek

 różnego rodzaju domina dotykowe

 dotykanie różnych rzeczy śliskich, zimnych, ciepłych (z użyciem okładów żelowych,

„glutków”)

 dotykanie różnych faktur, przedmiotów (w tym bez udziału aparatu wzrokowego)
 wyszukiwanie przedmiotów w pojemniku wypełnionym na przykład sypkim ryżem,

kaszą manną

 rzucanie do celu woreczkami z grochem, ryżem
 „rysownie” latarką/laserem po ścianie (tylko pod kontrolą osoby dorosłej)
 używanie kontrastowego tła (na przykład prezentacja białych przedmiotów na

czarnym tle)

 rozpoznawanie z zamkniętymi oczami zapachu i smaku różnych produktów jadalnych
 wąchanie olejków i identyfikowanie ich z ilustracją, konkretem
 opukiwanie uszu przez pojemnik (kubek) plastikowy, szklany itp. lub dłoń przyłożoną
do ucha
 ćwiczenia z wykorzystaniem małej deski równoważnej, trampoliny, maty z gryką,
materaca, piłki typu „skoczek”, deskorolki, małej trampoliny, niskiego taboretu

obrotowego.

Jak wykorzystać powyższe ćwiczenia w praktyce?

- Ćwiczenie przeprowadzone z użyciem deskorolki - dziecko jedzie w pozycji na

brzuchu po zagadkę umieszczoną w pojemniku, następnie rodzic odczytuje ją.

Zadaniem dziecka jest podanie prawidłowej odpowiedzi oraz nazwy głoski, na którą

się zaczyna.

- Dziecko idąc po wyspach sensorycznych (można zrobić je samemu http://www.kreatywnezycie.pl/mata-i-gra-sensoryczna-dla-dzieci-diy/) zatrzymuje się przy każdej z nich i wącha

jeden z wybranych przez siebie zapachów z zestawu do treningu węchowego (można watę lub wacik kosmetyczny nasączyć zapachami z olejków eterycznych) Dziecko

nazywa go i wskazuje na ilustracji rzecz/roślinę o danym zapachu (na przykład zapach

trawy – ilustracja przedstawiająca trawę).

-Dziecko powtarza po rodzicu wybrane głoski, sylaby, logotomy. Po każdej udanej

próbie przypina klamerkę (raz ręką prawą, raz lewą) do sznura umieszczonego na

wysokości wzroku dziecka.

- Rodzic wypowiada różne słowa. W momencie, gdy dziecko usłyszy w wyrazie

wybraną głoskę (umawia się wcześniej jaka to ma być głoska) wrzuca woreczek do

czerwonej skrzynki. Jeżeli w wypowiadanym słowie nie ma interesującej nas głoski,

dziecko wrzuca woreczek do pudełka niebieskiego. Dziecko celuje prawą ręką do

pudełka umieszczonego po jego lewej stronie, a lewą ręką do pudełka umieszczonego

po stronie prawej. (ćwiczenie to ma wpływ na kształtowanie się umiejętności

przekraczania linii środkowej ciała).

- Ćwiczenie z użyciem małej trampoliny: dziecko skacząc na trampolinie przygląda się

(fiksuje wzrok) prezentowanym po kolei ilustracjom. Po rozpoznaniu przedmiotu

przedstawionego na ilustracji dziecko ma przestać skakać oraz podać jego nazwę.

Można poprosić dziecko o wskazanie ,w którym miejscu w słowie ukryła się wybrana

głoska (w nagłosie, śródgłosie czy wygłosie).

- Dziecko siedzi na niskim taborecie obrotowym, który jest wprawiany w ruch przez

rodzica. Po każdym zatrzymaniu taboretu rodzic pokazuje dziecku różne

przedmioty: piłeczki sensoryczne, maskotki, tak by dziecko mogło po rotacji

ustabilizować sobie pole widzenia i zafiksować wzrok. (ćwiczenie to sprzyja

treningowi skupiania uwagi ).

- Ćwiczenia normalizacji czucia powierzchniowego i głębokiego sfery oralnej twarzy

- masaż całych dłoni, rąk, szyi różnymi fakturami materiałów/przedmiotów;

- dotykanie twarzy dziecka (czoła i policzków) różnymi fakturami (ircha, jedwab, sztruks,

miotełki i szczoteczki silikonowe), następnie można poszerzyć repertuar bodźców o cechy

fizyczne: temperaturę, wilgotność;

- wykorzystanie podmuchu wytworzonego przez pompkę do pompowania materaca -

strumień powietrza skierowany na dłonie, kark, twarz;

- masaż dłoni, rąk, pleców przy użyciu myjki;

- stymulacja wewnątrz jamy ustnej z wykorzystaniem strzykawki wypełnionej

przegotowaną wodą (słoną, słodką, ciepłą, zimną) – opryskiwanie języka, podniebienia,

wewnętrznej strony policzków;

- opukiwanie/masowanie dziąseł, języka, podniebienia, wewnętrznej strony policzków

indywidualnymi nakładkami na palec o różnym zakończeniu (wykorzystywane zazwyczaj

do higieny jamy ustnej niemowląt).

Jak widać wachlarz możliwości, które daje nam możliwość wplatania elementów

integracji sensorycznej w codzienną terapię logopedyczną jest nieograniczony i zależny

od inwencji twórczej i wyobraźni logopedy, a w domu rodziców ;)

głoska ż

https://www.youtube.com/watch?v=CvyPzzg-NUA

głoska sz

https://www.youtube.com/watch?v=yfCB8APoeBo

głoska s

https://wordwall.net/pl/resource/956631/logopedia

głoska sz nagłos

https://wordwall.net/pl/resource/1052599/logopedia/g%c5%82oska-sz-nag%c5%82os

sz- sródgłos

https://wordwall.net/pl/resource/1046971/logopedia/sz-%c5%9br%c3%b3dg%c5%82os-logopedyczny-%c5%9bwiat-zabaw

sz w wyrazie

https://wordwall.net/pl/resource/1046334/logopedia/pozycja-g%c5%82oski-sz-w-wyrazie-logopedyczny-%c5%9bwiat-zabaw

Głoska l

https://wordwall.net/pl/community/g%C5%82oska-l

głoska K

https://wordwall.net/pl/community/przedszkole-g%C5%82oska-k

głoska Cz

https://wordwall.net/pl/community/cz

Głoska R

https://wordwall.net/pl-pl/community/%C4%87wiczenia-logopedyczne-g%C5%82oska-r

Głoska Tr-Dr

https://wordwall.net/pl/community/g%C5%82oska-tr-dr

nowe pliki do pobrania !

Domino tr
różnicowanie c-cz
gra planszowa
głoska L
c-ć
s-ś
utrwalanie

Bajki artykulacyjne do ćwiczeń w domu

UWAGA! Jeśli dziecko sepleni międzyzębowo – nie wykonujemy ćwiczeń zmuszających język do wyjścia za wargi, z buzi!!!!

"Indianie’’

Indianie wyruszają ze swojej wioski na polowanie. Żegnają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy palce prawej ręki) i żonami (cmokając całujemy palce lewej ręki). Wsiadają na swoje konie i jadą (naśladujemy językiem tętent koński, zmieniając brzmienie przez inny układ warg) przez most (usta jak do ,,u’’ i kląskanie), a potem przez prerię (usta jak do ,,i’’ i kląskanie). Konie zmęczyły się (parskanie) i dają znak, że chcą pić: ihaha, ihaha, ihaha. Indianie zatrzymują swoje konie: prrr… prrr … prrr… Konie piją (ruchy języka z dołu do góry, naśladujące picie zwierzęcia). Nagle Indianie ujrzeli zwierzynę i strzelili z łuku. Zbliżała się noc, więc musieli rozpalić ognisko. Nie mieli zapałek. Zaczęli od małej iskierki i musieli mocno dmuchać, żeby ognisko się rozpaliło (dmuchanie w złączone ręce). Upiekli na ogniu zwierzynę i zrobili sobie ucztę (mlaskanie i oblizywanie szeroko otwartych ust). Po pewnym czasie zachciało im się spać (ziewanie) i zasnęli (chrapanie). Rano Indianie zwołali rozbiegane konie : a-e-o, y-u-i (przeciągamy samogłoski). Wsiedli na nie i pojechali przez prerię (usta jak do ,,i’’, kląskanie ), a potem przez most (usta jak do ,,u’’ i kląskanie ). Wrócili do wioski i witają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy palce prawej ręki ) i żonami (cmokając całujemy palce lewej ręki ).

„Dzień dobry misiu”

Dzisiaj twój język będzie małym misiem, a buzia jego domkiem. Miś obudził się wcześnie rano – poprzeciągał się, poziewał (szerokie ziewnięcie). Zrobił poranną gimnastykę – kilka podskoków (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy), kilka wymachów rąk (wypychanie językiem policzków) i pięć okrążeń (w prawo i w lewo) wokół stołu (ruchy okrężne języka w przedsionku jamy ustnej, usta zamknięte). Umył ząbki (oblizywanie czubkiem języka górnych i dolnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych i otwartych ustach). Postanowił policzyć swoje ząbki (dotykanie czubkiem języka każdego zęba na dole i górze). Nagle poczuł wielki głód i usłyszał jak mu burczy w brzuchu (wibrowanie wargami bbb,bbb).To znak, że pora na śniadanie i pyszny miodek ( oblizywanie warg).

„Miś idzie na spacer”

Dzisiaj wasze języczki będą misiem Uszatkiem, a wasza buzia jego domkiem.

Miś obudził się wcześnie rano - przeciągnął się i trochę poziewał. Zrobił

poranną gimnastykę - kilka podskoków (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy

przy szeroko otwartych ustach), troszkę pobiegał (wypychanie językiem

policzków). Na śniadanie zjadł słodki miód (oblizywanie warg). Potem umył ząbki

(oblizywanie językiem górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a

następnie otwartych ustach).Wyjrzał przez okno (wysuwanie szerokiego języka na

zewnątrz jamy ustnej). Zobaczył Zosię i Jacka. Przesłał im całuski (cmokanie

ustami - naśladowanie posyłania całusków). Dzieci zaprosiły go na spacer

do lasu.

„Przygody Języczka-Wędrowniczka"

Pewnego dnia Języczek-Wędrowniczek postanowił pojechać na wycieczkę.- Ale zanim pojadę muszę posprzątać mieszkanie - pomyślał.Jak pomyślał tak zrobił. Na początek wymył sufit mieszkania (staranne oblizywanie czubkiem języka podniebienia), podłogę (dokładne oblizywanie dna jamy ustnej), jedną ścianę (oblizywanie językiem wewnętrznej strony policzków), drugą ścianę (te same ruchy co poprzednio), później okna (oblizywanie każdego ząbka po kolei), a na końcu umył drzwi (oblizywanie warg ruchem okrężnym)

- Teraz już mogę pojechać na wycieczkę - pomyślał Języczek.

Wsiadł na swego konia i pojechał do zaczarowanego lasu (uderzanie czubkiem języka o wałek dziąsłowy - naśladowanie odgłosów jazdy konnej).

W lesie języczek zatrzymał konia (wymawianie głosek prrr) i rozejrzał się dookoła. Popatrzył na niebo (wysuwanie języka z jamy ustnej i kierowanie go w stronę nosa), na polanę (wysuwanie języka na brodę), w jedną stronę (kierowanie języka w stronę kącika ust) i w drugą stronę (drugi kącik ust). Gdy już wszystko obejrzał, przeszedł las w jedną stronę (ruchy języka po podniebieniu - od dziąseł do gardła), w drugą stronę (przesuwanie języka od gardła do dziąseł) i przedarł się przez gęste krzaki i drzewa (język przeciska się przez zaciśnięte zęby).

Nagle zobaczył dziwnych mieszkańców zaczarowanego lasu, którzy przyszli się z nim przywitać:

- Parskaczy (wykonujemy motorek wargami),

- Wargaczy (rytmiczne uderzanie palcami w zaciśnięte usta),

- Szuwarki (wkładamy palec między wargi i poruszamy nim rytmicznie),

- Indian - dużych (bardzo głośne naśladowanie odgłosu Indian) i malutkich (cich naśladowanie odgłosu Indian).

Języczek przywitał się ze wszystkimi (wykonujemy całuski wargami) i zaczął się z nimi wesoło bawić w berka i chowanego.

Po pewnym czasie zmęczeni przyjaciele zaczęli nadsłuchiwać, co dzieje się w lesie. Usłyszeli szelest liści (sz, sz, sz), szum wiatru (w, w, w), głos kukułki (ku - ku - ku), rechot żab (kum - kum - kum), stukot dzięcioła (puk - puk - puk) i pluskot rybek w wodzie (plum - plum - plum).

Nagle wszyscy zobaczyli ciemne chmury, które zbierały się nad lasem. Języczek i jego przyjaciele postanowili je rozdmuchać, aby nie dopuścić do nadchodzącej burzy (wykonywanie mocnych wydechów) i udało się: - chmury zostały rozdmuchane.

Powoli zapadał wieczór i Języczek musiał wracać do swojego domu. Ale najpierw muszę nazbierać malin i jagód - pomyślał (dzieci przy pomocy rurek robią wdech i zbierają papierowe maliny i jagody do koszyka). Gdy nazbierał cały koszyk, pożegnał się z nowymi przyjaciółmi (cmokanie wargami), wsiadł na konia i przyjechał do domu, gdzie od razu zasnął śniąc o nowych przygodach.

„Psotny czarodziej”

Był raz czarodziej, psotnik szalony.

Pewnego razu, gdy był znudzony,

Powiedział: Mam pomysł na psotę!

Co ja ci powiem: ty zrobisz potem.

Wyciągnął różdżkę i tak czarował:

Chcę aby język twój zawirował (oblizywanie warg na około),

Chcę, żeby sięgał mocno do góry (ciągnięcie języka w górę),

W policzku próbował wywiercić dziury (uciskanie językiem wewnętrznej ściany policzka).

Niech się wypręży (język napięty ‘grot’), niech trochę poskacze (język góra, dół),

Niech sięga brody, kiedy nie patrzę (nauczyciel zamyka oczy – dzieci wyciągają język na brodę),

Niech zębów policzy pięć albo sześć (dotykamy ząb po zębie),

A teraz niech znika, żegnam go, cześć!

„ŚNIADANIE PUCHATKA”

Kubuś Puchatek obudził się rano, przeciągnął i bardzo mocno ziewnął (ziewanie). Poczuł, że jego brzuszek jest pusty wyruszył wiec do lasu na poszukiwanie miodu. Idzie wyboistą ścieżką (przesuwamy językiem po zębach) rozgląda się w prawo i lewo. Próbuje wyczud gdzie jest dziupla z miodem (kilka razy wdychamy powietrze nosem, a wydychamy ustami) stanął przed wysokim

drzewem. Spojrzał w górę (językiem dotykamy górnej wargi) i zobaczył dziuplę, z której wypływał pyszny miodzik. Kubuś zaczął więc wspinad się po drzewie. Sięgnął łapką do dziupli i wyjął ją oblepioną miodem. Oblizał ją całą dokładnie (wysuwamy język z buzi i lekko ruszamy w górę i w dół) i wsuną łapkę ponownie i znowu ja oblizał. Podczas jedzenia Puchatek pobrudził sobie pyszczek. Teraz próbuje go wyczyścid. Oblizuje wiec językiem dokładnie wargi, dotyka do

kącików ust, a na koniec oblizuje ząbki. (usta cały czas szeroko otwarte). Misiu poczuł ,że jego brzuszek jest już pełen. Zszedł z drzewa i ruszył w drogę powrotną. Musiał iśd tą samą wyboistą dróżką (dotykamy czubkiem języka do każdego ząbka na górze i na dole), więc gdy doszedł do swojego domku był bardzo zmęczony (wysuwamy język na brodę i dyszymy). Położył się do łóżeczka i zasnął (chrapiemy).

Mowa jest umiejętnością, którą warto doskonalić. Sposób wypowiadania się wpływa często na to jak jesteśmy postrzegani w danym środowisku. Im większy mamy zasób słownictwa, więcej poglądów na dany temat, tym lepiej jesteśmy odbierani. Warto od najmłodszych lat zadbać o rozwój mowy dziecka.

Przykłady zabaw i ćwiczeń rowijających mowę:

„Teatrzyki” – do zabawy możecie wykorzystać kukiełki, pluszowe zabawki, lalki bądź sami możecie grać główne role. Zabawa wzbogaca słownictwo, nakłania do dialogu, rozwija wyobraźnię.

Analiza problemów na głos – zabieg ten ma na celu rozwój myślenia przyczynowo – skutkowego oraz komunikacji międzyludzkiej. Dodatkowo, jeżeli dziecko opowiada o swoich problemach rodzicom, buduje się między nimi pewna więź. Pamiętajcie, aby głośno rozważać nad problemem i możliwościami jego rozwiązania.

„Odnajdź drogę” – zabawa polega na budowaniu precyzyjnych wypowiedzi, które mają za zadanie doprowadzić gracza do celu. Zabawa rozwija także orientację oraz wyobraźnię przestrzenną. Na początek możemy rozrysować sobie prowizoryczny plan pokoju, do którego mamy zamiar się wybrać - w tej sytuacji nie mamy do wyboru parku czy lasu... (zaznaczamy łóżko, stolik, zabawki itd.). Następnie na podstawie zaznaczonych na mapce punktów (znajdujemy się już w prawdziwym pokoju, który mamy odwzorowany na kartce) ukierunkowujemy gracza np. Idź w prawo do łóżka, następnie przy dywanie skręć w lewo do regału. W miejscu docelowym może znajdować się skarb (np. batonik).

„Zgadywanki opisywanki” – podczas codziennych czynności zadawaj dziecku polecenia za pomocą opisu przedmiotu np. Podaj mi rzecz, którą można trzymać w torebce lub kieszeni, brzęczy i jej użycie może uchronić przed włamaniem. Raz Ty zadaj dziecku zagadkę, następnie dziecko Tobie.

„Zabawa w dubbing” – włączcie Waszą ulubioną bajkę, wyłączcie głos. Starajcie się podkładać swój własny głos pod odpowiednie postaci, wymyślając przy tym własne dialogi.

Nabywanie umiejętności opisywania własnych odczuć – wybierz z dzieckiem jakiś przedmiot np. łóżko. Następnie dziecko opisuje jakby się czuło, gdyby było wybranym przez Was przedmiotem. Dla przykładu: Jesteś łóżkiem. Jak się czujesz? Uwielbiam, gdy ktoś na mnie siedzi. Lubię, gdy wieczorem domownicy kładą się spać. Lubię pościel i ciepło. Nie lubię, gdy śpi na mnie pies. Podoba mi się mój kolor i to, że jestem miękkie.

„Co byłoby gdyby...” – analizujcie niektóre wydarzenia, zastanówcie się co mogłoby się wydarzyć, gdyby ktoś (bądź Wy sami) postąpił by w inny sposób, jakie byłyby konsekwencje, czy byłby szczęśliwszy (…).

Czytanie – czytajcie bajki, przynajmniej 15 min dziennie, przed snem. Głośne czytanie bajek wyrabia w dziecku nawyk słuchania, rozwija jego wyobraźnię, pobudza ciekawość, wzbogaca słownictwo.

Abstrakcja – malowanie abstrakcyjnych obrazków może okazać się fajną zabawą, gdy na koniec nadamy im treść i znaczenie. Dla przykładu: czarna plama w kropki oznaczać może kosmos, w którym (…).

Jak ćwiczyć z dzieckiem powtarzanie materiału wyrazowego?

Aby postęp logopedyczny był widoczny, należy powtarzać ćwiczenia nie tylko artukulacyjne, oddechowe, ale także wyrazy z wywołaną głoską, aby się utrwaliła. Oto kilka kreatywnych zabaw, które umilą powtarzanie materiału wyrazowego (można także obyć się bez drukarki, wystarczą kredki, pisaki i inne rzeczy, które znajdziemy w domu):

1. „Głodne zwierzaki”

Rysujemy ulubionego zwierzaka, wycinamy mu usta, przytwierdzamy do pudełka po chusteczkach, albo trzymamy w ręce. Wycinamy ulubione jedzenie danego zwierzaka i karmimy go, powtarzając wyrazy.

2. „Łowienie ryb”

Wędkę można zrobić z patykcza do sushi, długiej wykałaczki, długiej linijki albo ze zwykłego długopisu. Przyczepiamy sznurek, a na końcu magnesik. Do wyciętych rybek przyczepamy spinacze i zaczynamy łowienie.

Inna wersja wędki to słomka – wciągamy rybki za pomocą słomki i powtarzamy.

3. „ Co kryje tiara z Hogwartu?”

Z materiału lub ze zwykłej kartki tworzymy tiarę, do środka zwijamy kartki z wyrazami i powtarzamy.

4. „Logopedyczne statki”

Tworzymy grę statki. Każde pole ma swoje wyrazy. Gramy jak w zwykłe statki, tyle, że powtarzamy wyraz, który znajdował się na danym polu ;)

5. „Bingo”

Rysujemy w kwadracie 20 kostek do gry. Po pięć w poziomie. Rzucamy kostką i gdy wyrzucimy np. 5 zamalowujemy dane kostki i powtarzamy wyrazy. Wygrywa ten, który zamaluje wszystkie kostki.

6. „Logo pizza”

Rysujemy pizze i dzielimy ją na trójkąty. Malujemy dodatki (po 3) i rzucamy kostą. Każdy produkt ma określoną liczbę oczek, np. kawałek pizzy to 5, a szynka to 2. Każdy ma przypisane wyrazy. Wygrywa ten, który jako pierwszy utworzy pizzę.

7. „Memo”

Tworzymy logopedyczne memory. Tworzymy tyle kart ile dziecko jest w stanie zapamiętać, np. 20.

Odkrywając karty, mówimy głośno to, co widać. Wygrywa ten, który zbierze więcej par.

8. „Logopedyczny chińczyk”

Grę w chińczyka nie trzeba nikomu przedsztawiać. Gramy według zasad, ale po wyrzuceniu kostką

losujemy z kubeczków/kopert oznaczonych cyfrą (lub dla młodszych dzieci kropkami) wyrazy lub obrazki i powtarzamy.

9. „Spin zabawa”

Rysujemy koło, dzielimy je na trójkąty i wpisujemy lub wrysowujemy dany materiał wyrazowy. Za pomocą spinera kręcimy i wypowiadamy, te wyrazy na których zatrzymał się spiner. Jeżeli nie posiadamy zabawki, możemy użyć zwykłego długopisu i nim zakręcić.

10. „Labirynt”

Rysujemy labirynt, a droga która prowadzi do celu napotyka wyrazy lub obrazki, które trzeba powtórzyć.

W tym tygodniu zachęcamy do ćwiczeń logopedycznych, których szczegółowy opis znajduje się w pliku poniżej pod nazwą ćwiczenia oddechowe :)

Ćwiczenia logopedyczne dla dzieci przedszkolnych

Wśród dzieci przedszkolnych dużą grupę stanowią dzieci z wadą wymowy. Poniżej prezentuję przykładowe ćwiczenia do zastosowania w terapii jak i profilaktyce wad wymowy u dzieci w wieku przedszkolnym.

PRZYKŁADY STOSOWANYCH ĆWICZEŃ:

* Ćwiczenia słuchowe – stanowią one bardzo ważną grupę ćwiczeń logopedycznych, ponieważ często opóźnienia czy zaburzenia rozwoju mowy pojawiają się na skutek opóźnień rozwoju słuchu fonematycznego/ tzw. słuchu mownego/. Stymulując funkcje słuchowe przyczyniamy się do rozwoju mowy dziecka.

Przykłady dla dzieci młodszych:

„ Co słyszę?” – dzieci siedzą z zamkniętymi oczami i nasłuchują, rozpoznają odgłosy dochodzące z sąsiedztwa, ulicy.

„ Zgadnij, co wydało dźwięk?” – uderzanie pałeczką w szkło, fajans, metal, kamień, drewno itp. Toczenie różnych przedmiotów po podłodze / np. piłki, kasztana, kamienia/, rozpoznawanie odgłosu przez dzieci.

Rozpoznawanie różnych przedmiotów w zamkniętym pudełku po wydawanym odgłosie – groch, kamyki, gwoździe, cukier, kasza itp.

Uderzanie o siebie klockami, łyżeczkami, garnuszkami; uderzanie łyżeczką o pustą szklankę, o szklankę z wodą, klaskanie, darcie papieru, gniecenie papieru, przelewanie wody( z wysokości, z niska), drapanie po szkle, papierze, stole.

Rozpoznawanie głosu, szmeru, źródła dźwięku – miejsca, kierunku, odległości, ilości dźwięków (dużo- mało), głośności ( cicho – głośno).

Szukanie ukrytego zegarka, radia, dzwoniącego budzika.

Rozróżnianie i naśladowanie głosów zwierząt: kota, psa, krowy, kury, koguta, kaczki, gęsi itp.

Rozróżnianie odgłosów pojazdów: samochodu, pociągu, motoru, traktora itp.

Rozpoznawanie po dźwięku różnych urządzeń domowych, np. odkurzacz, mikser, suszarka, pralka itp.

Przykłady dla dzieci starszych:

Wyróżnianie wyrazów w zdaniu. ( stawiamy tyle klocków, rysujemy tyle kółeczek, klaszczemy tyle razy ile słów słyszy dziecko w wypowiadanym zdaniu).

Wydzielanie sylab w wyrazach poprzez wystukiwanie sylab, wyklaskiwanie, badanie ile razy opadnie żuchwa / na ręce/ przy wybrzmiewanie sylab.

Nazywanie obrazków – dziecko kończy wyraz po pierwszej sylabie wypowiedzianej przez rodzica, a potem odwrotnie – dziecko zaczyna.

Dzielenie na sylaby imion dzieci / na początku łatwych/.

Wyszukiwanie imion dwu- i trzysylabowych.

Wyszukiwanie słów z podaną przez n-la sylabą.

Rozpoznawanie określonej sylaby w rozsypance sylabowej, np. ba, pa, ta, da, la, ra.

Wyszukiwanie imion rozpoczynających się od samogłoski, następnie od podanej spółgłoski.

Wydzielanie spółgłosek nagłosowych przez przedłużanie nagłosu, np. ssssamolot, szszszafa. Przy pomocy ilustracji – wyszukiwanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają sią na daną głoskę.

Wydzielanie spółgłoski wygłosowej.

Dzielenie na głoski łatwych a następnie coraz trudniejszych słów.

Ćwiczenia z paronimami: bułka – półka, domek –Tomek, koza – kosa itp.

Rozróżnianie mowy prawidłowej od nieprawidłowej

* Ćwiczenia oddechowe:

Ćwiczenia oddechowe poprawiają wydolność oddechową, sprzyjają wydłużaniu fazy wydechowej, co powoduje poprawę jakości mowy. Ćwiczenia prowadzone są najczęściej w formie zabawowej, przy wykorzystaniu różnych środków, np. piórek, piłeczek, wody mydlanej, chrupek, wiatraczków itp. Są także wplatane w opowieści i zabawy ruchowe.

Przykłady:

Wdech nosem ( usta zamknięte) i wydech ustami.

Dmuchanie na płomień świecy.

Dmuchanie na piłeczkę pingpongową, wyścigi piłeczek.

Dmuchanie na kulkę z waty, na wiatraczek.

Chłodzenie „ gorącej zupy” – dmuchanie ciągłym strumieniem.

„ Zdmuchiwanie mlecza” – długo, aż spadną wszystkie nasionka.

Chuchanie na zmarznięte ręce.

Naśladowanie lokomotywy – wydmuchiwanie „nadmiaru pary” – ffff, szszsz.

Naśladowanie balonika – wypuszczanie powietrza z jednoczesnym odgłosem „ sssss”.

Nadmuchiwanie balonika.

Naśladowanie syreny – „ eu-eu- eu”, „ au-au-au” – na jednym wydechu.

Wyścigi chrupek – dmuchanie w parach.

Dmuchanie na piórko, aby nie spadło.

Liczenie na jednym wydechu.

Powtarzanie zdań na jednym wydechu – najpierw krótkich, potem coraz dłuższych.

Powtarzanie zdań szeptem.

Naśladowanie śmiechu różnych osób:

- staruszki: che- che- che

- kobiety – wesołe cha- cha- cha

- mężczyzny – rubaszne ho- ho- ho

- dziewczynki – piskliwe, chichotliwe chi- chi- chi.

* Ćwiczenia motoryki narządów artykulacyjnych

U większości dzieci z wadą wymowy występuje obniżona sprawność narządów artykulacyjnych / języka, warg, policzków, podniebienia miękkiego/.. Czasem przyczyną wady wymowy są nieprawidłowości w budowie anatomicznej narządów mowy, np. zbyt krótkie wędzidełko językowe, zbyt duża masa języka, rozszczep wargi itp. Przyczyną bywają także, szczególnie u dzieci młodszych, nieprawidłowe nawyki związane z połykaniem lub oddychaniem. Konieczne są w tych wszystkich wypadkach ćwiczenia motoryki narządów mowy oraz ćwiczenia prawidłowego połykania. Optymalną sytuacją byłoby, gdyby ćwiczenia prowadzone były według zaleceń logopedy.

Ćwiczenia logopedyczne początkowo powinny być wykonywane przy kontroli wzrokowej – przed lustrem, stopniowo przechodząc do ćwiczeń bez kontroli wzroku. Większość ćwiczeń wymaga wielokrotnego powtarzania, więc konieczne jest stosowanie metod zabawowych podczas ćwiczeń.

Ćwiczenia warg:

Wymawianie na przemian „ a-o” przy maksymalnym oddaleniu od siebie wargi górnej i dolnej.

Oddalanie od siebie kącików ust – wymawianie „ iii”.

Zbliżanie do siebie kącików ust – wymawianie „ uuu”.

Naprzemienne wymawianie „ i – u”.

Cmokanie.

Parskanie / wprawianie warg w drganie/.

Masaż warg zębami ( górnymi dolnej wargi i odwrotnie).

Dmuchanie na płomień świecy, na watkę lub piłkę pingpongową.

Układanie ust jak przy wymowie samogłosek ustnych, z wyraźną, przesadną artykulacją warg, np. w kolejności: a-i-o-u-y-e, u-a-i-o-e-y, o-a-y-i-u, e-y-i-o-a-u, u-i-y-a-o.