Zapraszamy  dzieci objęte Wczesnym Wspomaganiem Rozwoju i wszystkie chętne do nauki i dobrej zabawy!

W tej zakładce, specjaliści Szkoły Podstawowej nr 81 w Gdańsku Osowej zamieszczać będą pomysły i karty pracy  mające na celu pobudzanie psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka. Ćwiczenia są w formie zabawy, wtedy dzieci najefektywniej się uczą i utrwalają nabywane wiadomości. Są znane dzieciom, pracowaliśmy tak w ramach godzin wwr. Zajęcia z każdego bloku trwają ok 10-20 minut, nie dłużej, codziennie. Proszę pamiętać, że czas ćwiczeń, to czas radości i zadowolenia z osiąganych, nawet najmniejszych sukcesów!

Proponujemy  zajęcia Sherborne oraz karty pracy, wszystkie można łączyć z ćwiczeniami logopedycznymi.

Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni
Przechadzka w parach
D i DZ: wszyscy łączą się w pary (dorosły- dziecko); poruszanie się w parach po pokoju- dorośli prowadzą dzieci, które spacerują najpierw z otwartymi a następnie z zamkniętymi oczami. Potem następuje zamiana ról. Ćwiczenie to można wykonywać też w trójkach ( dziecko jest prowadzone przez dwie osoby dorosłe.
Bączek
D i DZ: wszyscy siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi; odpychając się rękoma , każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi, można dodać tu ćwiczenie oddechowe: nabrawszy powietrze nosem, rozdmuchujemy je dookoła.
Wiatraczek
D i DZ: wszyscy leżą na brzuchu na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach; odpychając się rękoma, każdy próbuje obracać się na brzuchu wokół własnej osi. Ćwiczenie oddechowe jak wyżej.
Raki
D i DZ: wszyscy leżą na plecach na podłodze, z nogami ugiętymi w kolanach i rękoma wyciągniętymi za głowę, wszyscy zwróceni są głowami do środka pokoju; odpychając się nogami, wszyscy przesuwają się na plecach po podłodze i próbują palcami ręki- „szczypcami” złapać inną poruszającą się w ten sam sposób osobę, wydając dźwięki z utrwalanymi głoskami: cyk, cyk; syk, syk; szczyp, szczyp itd.
Turlanie się
D i DZ: wszyscy leżą na podłodze ; swobodne turlanie się w dowolnym kierunku po pokoju.

Dzisiaj zachęcamy do zabaw, które pomagają dzieciom rozwijać ich motorykę małą, to znaczy: drobnych ruchów rąk, nadgarstków, palców. Szczególnie ważne jest rozwinięcie kontroli nad rękami, gdyż pomagają nam one w codziennych czynnościach, takich jak: jedzenie, picie, ubieranie się, manipulowanie przedmiotami, rysowanie, pisanie itd.  Istotny jest również fakt, że istnieje związek pomiędzy rozwojem mowy a motoryką precyzyjną rąk, który ma neurofizjologiczne uzasadnienie. W korze mózgowej, ośrodki odpowiedzialne za ruchy rąk, znajdują się w bliskiej lokalizacji z ośrodkami zawiadującymi ruchami artykulacyjnymi. Ważne jest to, że ćwiczenia usprawniające motorykę, precyzyjne ruchy palców rąk, usprawniają precyzję ruchów artykulacyjnych języka, warg i żuchwy, co jest warunkiem poprawnej wymowy. 

Serdecznie zachęcamy do wspólnej zabawy, która będzie miło spędzonym czasem, a jednocześnie będzie rozwijać Państwa dzieci.

Pozdrawiamy

Zespół wwr

Plik "codzienne gry i zabawy..." do pobrania ponieżej. 

ĆWICZENIA KSZTAŁTUJĄCE ŚWIADOMOŚĆ SCHEMATU CIAŁA - ZAJĘCIA SHERBORNE



1. Moje…

D i DZ: Wszyscy znajdują się w pozycji siedzącej:
nazywanie przez dziecko różnych części ciała i jednocześnie wykonywanie konkretnego ruchu ,np.
• uderzanie stopami o podłogę,
• stukanie kolanami o siebie,
• stuknie łokciami o podłogę, o kolana,
• posuwanie stopami po podłodze,
• masowanie ud, łydek, stopy, podeszwy, pięty
• przeliczane palców,
• uderzanie piętami o podłogę,
• dotykanie stopy, kostki u nogi,
• głaskanie bioder
• poklepywanie brzucha,
• unoszenie i opuszczanie ramion
• krzyżowanie przedramion, rąk,
• naciąganie „rękawiczek” na palce,
• wskazywanie przez dziecko tych części ciała , o które prosi dorosły, np.” Pokaż proszę, gdzie masz łokieć?”, A gdzie masz nos?”(odszukiwanie ich z zamkniętymi oczami),
• chwytanie się za uszy,
• pokazywanie policzków,
• nadmuchiwanie policzków,
• nadmuchiwanie policzków i klepanie się po policzkach,
• poprawianie fryzury,
• mruganie oczami,
• wykonywanie makijażu- malowanie brwi, rzęs, ust,
• nacieranie skroni,
• kręcenie nadgarstkami- potrząsanie „ bransoletkami”,
• „powitanie” paluszków (składanie palców obu rąk),
• pełzanie na brzuchu,
• posuwanie się po podłodze (w siadzie)


2. Moje – Twoje

DZ i D: wszyscy siedzą w parach (dorosły -dziecko) naprzeciwko siebie i wykonują kolejno poszczególne czynności:
- kładę rękę na głowie , potem na głowie partnera,
- wskazują palcem swoje czoło, potem czoło partnera
- mrugają jednym okiem,
- dotykają swojego nosa, potem nosa partnera,
- chwytają się za ucho, potem chwytają się za ucho partnera
- poklepują swoje kolano , a potem kolano partnera,
- masują łydki, głaszczą uda,
- klepią się po brzuchu,
- poprawiają fryzurę.


3. Moje- Twoje…- lustro

D: Dorosły siedzi w rozkroku na podłodze , zwrócony przodem do siedzącego naprzeciw dziecka:
DZ : dziecko siedzi przed dorosłym , pomiędzy jego nogami:
Partnerzy ( na przemian) robią do siebie różne miny i naśladują się nawzajem, wykonując polecenia , np.” Zrób groźna minę”; „ zrób śmieszną minę”;” zrób wielkie oczy”; „ dotknij językiem nosa/brody”; „zwiń język w trąbkę”.

4. Napinanie / Rozluźnianie mięśni rąk i nóg

D: dorosły leży na podłodze obok dziecka;
DZ: dziecko leży tuz obok dorosłego partnera;
Dzieci i dorośli napinają wszystkie mięśnie (np. mocno „ przyklejają się” rękoma, nogami i głową do podłogi lub mocno przyciskają ręce do tułowia , nogi do siebie, zaciskają mocno oczy i usta), a potem je rozluźniają.

5. Prawidłowe oddychanie w pozycji leżącej

D: dorosły leży na podłodze obok dziecka , trzymając ręce na brzuchu;
DZ: dziecko leży tuż obok dorosłego partnera i tak jak on trzyma ręce na brzuchu;
Leżący nabierają powietrze , po czym długo wypuszczają je ustami( np. sycząc). Ćwiczenie można modyfikować, proponując np. nabieranie powietrza nosem, napełnianie brzucha powietrzem (robiąc z niego „balonik”), wypuszczanie powietrza nosem.
 
W tym tygodniu proponuję ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała. W załączniku ćwiczenia grafomotoryczne, natomiast poniżej ćwiczenia ruchowe wg. W.Sherborbe.
  1. Wyszukiwanie rytmu.
D i DZ: wszyscy leżą " w rozsypce" na podłodze; jedna osoba wystukuje dowolny rytm wybraną przez siebie częścią ciała (może to być np. klaskanie, uderzanie piętą o podłogę, pstrykanie palcami, uderzanie dłońmi o uda), a pozostałe osoby ją naśladują. Ćwiczenia należy kontynuować, zmieniając osobę inicjującą rytm.
2. Koncert
D: Dorosły leży na brzuchu na podłodze naprzeciwko dziecka, z dłońmi wyciągniętymi przed siebie.
Dz: Dziecko leży na brzuchu na podłodze, przykładając do niej ucho:
D: "gra" palcami dla dziecka: najpierw lekko uderzając opuszkami palców w podłogę, potem coraz mocniej, a następnie kolejno: kantami dłoni, pięściami i całymi dłońmi. Siłę i rytm uderzeń o podłogę należy zmieniać w taki sposób, by dziecko mogło rozróżniać dźwięk. Ćwiczenie jest kontynuowane po zmianie ról: dziecko gra dla dorosłego. Można tu wprowadzić swoistą fabułę: gra na pianinie , "palcówki", akordy,, gra na całej klawiaturze fortepianu.
3. Koncert- zmiany pogody
D i DZ: pozycja wyjściowa identyczna jak w wersji podstawowej (zob. koncert)
W ćwiczeniu tym wprowadza się swoistą fabułę:
  • drobny deszczyk (ciche stukanie palcami o podłogę),
  • duży deszcz (silne stukanie palcami),
  • deszcz zacina (uderzenie krawędziami dłoni),
  • grad wielkości kurzego jaja (uderzanie pięściami),
  • ulewa (wodzenie dłońmi po podłodze).
4.Koncert- gra na palcach
D: klęczy na podłodze obok leżącego dziecka,
DZ: leży na brzuchu na podłodze:
Dorosły "gra" palcami na plecach dziecka, najpierw lekko uderzając opuszkami palców, potem coraz mocniej, a następnie delikatnie kantami dłoni, pięściami i całymi dłońmi. W trakcie wykonywania ćwiczenia należy zmieniać siłę i rytm uderzeń. Zabawę można urozmaicać, dokonując zmiany ról.

Szanowni Państwo, kochane przedszkolaki, życzymy Wam zdrowych i spokojnych Świąt Wielkanocnych. Poniżej przesyłam linki do filmików, które nagrałam dla młodszych dzieci. 

Dobrej zabawy!

 

https://youtu.be/O5oP4En3Qec

 

https://youtu.be/l2rKvCZ_7nw

 

https://youtu.be/eQa2VAHZbAo

Pomocne linki.

W tym miejscu znajdziecie Państwo odnośniki do stron, z których można korzystać wraz z dziećmi, dowiedzieć się ciekawych rzeczy, zainspirować, wykorzystać do wspólnej zabawy. Pamiętajmy! Każda aktywność wspomaga rozwój naszej pociechy!

• Z cyklu: Dla Was, ode mnie :-)

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fyoutu.be%2F05m1atwBpIs%3Ffbclid%3DIwAR3hoj-jRvqpu26HNUGU2A9IMHlIrRi_2n1I7VqPdieNzRqoNhYT5ipers4&h=AT1Y-B2Gc3vgXlaqS9OGAXFeHFPxaTV5nSIyrC-_k9-8UIutbvsH9-h6sTIZPfkWMBb95r-HUjSW44M1rbvUmiDLyRRXehG3__NaMzE93S4inRvAX5Cp_T0mR25W4KzIrQ

• Łatwe ćwiczenia artykulacyjne

https://www.youtube.com/playlist?list=PLDOkmyrjCudSuUjavI68rSE31ivQ4u-pp&fbclid=IwAR2ho11GNz4t5FCP4LfpTE-obw6XH7jybvkkQTS722_x_Kl6VcDY4kLq7ZQ

• Posłuchaj, bardzo ważne - co to jest język?

http://www.radiokrakow.pl/audycje/proste-pytanie/dlaczego-trzymamy-jezyk-za-zebami/?fbclid=IwAR3qwXfGOJ4W9nxOnSHLjgfbzl6SW4u-GOKCheEAy-J1dssa570Jd-vnZAQ

• Kreatywne ćwiczenia grafomotoryczne:

https://www.facebook.com/KidsArtnCrafts/videos/198440874707742/?t=0

https://www.facebook.com/KidsArtnCrafts/videos/535527177052321/?t=0

• Gry i zabawy ruchowe:

– można wykorzystać do ćwiczeń oddechowych, budujemy tor z klocków, kredek, torów itp. i przedmuchujemy po nim piłeczkę pingpongową:

https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/84456519_2478437015616357_2148988578770714624_n.jpg?_nc_cat=103&_nc_sid=110474&_nc_ohc=sPAcc3za2eMAX_mH6zF&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=4bf0a84096f6b493a124f98858ce1572&oe=5EA20C58

– https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/83183564_2478437225616336_8503987713676935168_n.jpg?_nc_cat=110&_nc_sid=110474&_nc_ohc=jp7C1nemjQ8AX_vV2Lg&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=2cf893bb16161553113e3248da4a8127&oe=5EA14D78

 

Ćwiczenia  percepcji słuchowej.

 

Percepcja słuchowa to zdolność do odbierania, rejestrowania i identyfikowania bodźców dźwiękowych z otoczenia. Ich prawidłowe rozpoznawanie i różnicowanie przez dziecko jest podstawą słyszenia mowy, a zatem nabywania przez nie również mowy czynnej, a także umiejętności czytania, które wymaga dźwiękowego odtwarzania słów na podstawie widzianych liter oraz pisania, gdzie usłyszane w wyrazie dźwięki wyznaczają kolejność ich zapisywania za pomocą liter.

 

Przykłady zabaw:

 

  • Naśladowanie dźwięków wydawanych przez przedmioty, zwierzęta – dziecko odgaduje, co słyszy.
  • „Zgadnij, co wydało dźwięk?” – opiekun uderza pałeczką w szkło, metal, drewno itp. – najpierw prezentuje dziecku wszystkie dźwięki, potem prosi, by maluch zamknął oczy i prezentuje dźwięk, prosząc o odgadnięcie.
  • „Co jest w środku?” – rozpoznawanie po wydawanym odgłosie przedmiotów w zamkniętym pudełku (np. groch, kamyki, cukier). Opiekun najpierw prezentuje poszczególne dźwięki.
  • Rozpoznawanie wysokości dźwięku, np. zabawa w samoloty – gdy przedszkolak słyszy dźwięk niski, samolot leci nisko, gdy słyszy dźwięk wysoki, samolot wzbija się w niebo.
  • Rozpoznawanie tempa muzyki – jeśli dziecko słyszy szybką muzykę, biegnie, jeśli słyszy wolny utwór – spaceruje. 
  • Ćwiczenie uwagi słuchowej i pamięci słuchowo-słownej – opiekun prosi, aby dziecko włożyło do woreczka czy miseczki przedmioty (figurki zwierząt, pojazdy, misie itp.) w odpowiedniej kolejności („Najpierw do woreczka wchodzi krowa, potem pies, a na końcu kot”). Dziecko musi zapamiętać ciąg trzech elementów (sukcesywnie zwiększamy ich liczbę), a następnie go odtworzyć. Należy zwrócić uwagę, by podczas wymieniania po kolei przedmiotów, które dziecko ma włożyć, nie patrzyło ono na nie, w przeciwnym razie zapamięta wzrokowo kolejność ich wrzucania, zamiast skupić się na słuchowym zapamiętaniu komunikatu. 
  • Wspólna nauka piosenek, wierszyków, tekstów do przedstawienia.
  • Wystukiwanie lub wyklaskiwanie rytmu zaprezentowanego wcześniej przez opiekuna np. dwa uderzenia o kolana, jedno klaśnięcie, dwa tupnięcia. Prezentowany rytm powinien być dostosowany do możliwości dziecka – należy zacząć od prostych, stopniowo zwiększając stopień trudności.
  • Różnicowanie wyrazów różniących się jedną głoską– opiekun pokazuje dziecku ilustracje paczki, taczki i kaczki i prosi o wskazanie na ilustracji wypowiedzianego przez niego słowa, usta zakrywa np. kartką papieru, bądź ręką. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy z tym samym wyrazem, w różnych konfiguracjach. Wyrazy do ćwiczeń: tama-dama-lama, Kasia-kasza, kosa-koza, pączki-bączki, pasek-piasek itd.
  • Wyróżnianie głoski w nagłosie (początek), a potem w wygłosie (koniec) i śródgłosie (środek)– najpierw dziecko powinno opanować wyróżnianie samogłosek, a potem spółgłosek na początku wyrazu.
  • Wymyślanie wyrazów na określoną głoskę lub sylabę.
  • Podział wyrazów na sylaby połączony z wyklaskiwaniem, uderzaniem w bębenek.
  • Szukanie ukrytych wyrazów w innych wyrazach np. ser-ce, gra-bie – opiekun wypowiada cały wyraz, a dziecko ma za zadanie odnaleźć wyraz, który się w nim ukrył. 

 

Ćwiczenia oddechowe.

 

Ćwiczenia i zabawy oddechowe stanowią ważny element w terapii logopedycznej dziecka. Oddychanie to czynność fizjologiczna niezbędna do życia i prawidłowego mówienia. Nieprawidłowy oddech wpływa niekorzystanie na wymowę.

Ćwiczenia oddechowe należy rozpocząć od ćwiczeń łatwych, w czasie których dziecko bawi się oddechem. Stopniowo przechodzimy do ćwiczeń trudniejszych, które można połączyć z elementami gimnastyki lub ćwiczeniami fonacyjnymi.

Ćwiczenia oddechowe powinno się wykonywać systematycznie, najlepiej raz lub dwa razy w ciągu dnia po kilka minut, wykorzystując różne formy aktywności.

 

Zestaw ćwiczeń i zabaw usprawniających oddech;

 

  • Nadymanie buzi i przepychanie powietrza w zamkniętej buzi.
  • Dmuchanie baniek mydlanych.
  • Wąchanie kwiatów – wdech i wydech nosem.
  • Przenoszenie słomką skrawków papieru, kawałków gąbki, papierowych kółek do pojemniczka, pudełka itp.
  • Dmuchanie przez słomkę do kubka z wodą (wywoływanie burzy).
  • Dmuchanie na waciki, piłeczki tenisowe, skrawki papieru położone na płaskiej powierzchni.
  • Dmuchanie na lekkie przedmioty – piórka, waciki, papierki od cukierków, suche liście, paski lub postacie z papieru zawieszone na nitkach.
  • Zdmuchiwanie płomienia świecy (stopniowe zwiększanie odległości).
  • Dmuchanie (wprawianie w ruch) wiatraczków.
  • Nadmuchiwanie balonika.
  • Dmuchanie w balonik, żeby nie opadł na podłogę.
  • Dmuchanie na papierowe łódki lub styropianowe zabawki na powierzchni wody.
  • Duży i powolny wdech nosem i powolny wydech ustami.
  • Wdech z unoszeniem ramion do góry, wydech z opadaniem ramion.
  • Chuchanie na „zmarznięte” ręce, na gorącą zupę.
  • Zabawy ortofoniczne naśladujące głosy zwierząt np. : syczenie węża, szczekanie psa.
  • Naśladowanie śmiechu ludzi: HA HA HA, HU HU HU, HE HE HE, HI HI HI.
  • Huśtanie ulubionej zabawki – na brzuch leżącego dziecka kładziemy zabawkę; w czasie wdechu zabawka unosi się do góry, przy wydechu opada.
  • Dziecko w siadzie skrzyżnym robi wdech w pozycji wyprostowanej, wydech przy skłonie w przód.
pliki do pobrania